မိမိကုိကုိယ္ မိမိခ်စ္တတ္ပါေစ

ငယ္ငယ္ကစျပီး ေကာင္းေအာင္ေနၾကပါ ၾကီးခါမွ ေကာင္းေအာင္ေနမယ္လို႔ မလုပ္ၾကပါနဲ႔
ေနာင္တဆိုတာ ေနာင္မွရတက္တယ္
ငယ္ငယ္တုန္းက မဟုတ္တာေတြ လုပ္ထားမိရင္
ၾကီးခါက်ေတာ့ ေနာင္တေတြရကုန္ေရာ
နွလံုးမသာယာ မႈေတြ ျဖစ္ကုန္ေရာ
ဒါေၾကာင္႔ ငယ္ငယ္ကစျပီး ေကာင္းေအာင္ေနၾကပါ

ဆိုတဲ႔ ဆရာေတာ္ အရွင္ဇနကာဘိဝံသ ေရးတဲ႔ ကဗ်ာေလးကို ဖတ္ျပီး စာေရးသူ ေတာ္ေတာ္ေလး သံေဝဂ တရားရမိပါတယ္။ စာေရးသူ အပါအဝင္ စာဖတ္သူေတြ အားလံုး ဒီစကားရဲ့ အဓိပၸါယ္ေလးကို ျမင္ေအာင္ သိေအာင္ လုပ္ဖို႔ လုိအပ္ပါတယ္။ေနာင္မွ ရတဲ႔ ေနာင္တ ဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ မေကာင္းတာကိုလည္း အားလံုး သိပါတယ္။ ဒါဆို စာေရးသူတို႔ အားလံုး ဘာလုပ္သင္႔ပါသလဲ။ ယခု ေရာက္ရွိေနတဲ႔ အရြယ္ကေန စျပီး ျပဳျပင္ ေနထိုင္ သြားၾကရမွာေပါ့။အသိဥာဏ္ဆိုတာ ငယ္တာ ၾကီးတာ နဲ႔မဆိုင္ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လည္း ဆိုရင္ အသက္ၾကီးေပမယ္႔ အသိမဥာဏ္မရွိတဲ႔ သူေတြ ရွိသလို အသက္ငယ္ေပမယ္႔ အသိဥာဏ္ ထက္ျမက္တဲ႔ လူငယ္ လူရြယ္ ေတြ တပံုၾကီးရွိပါတယ္။အသိဥာဏ္ဆိုတာ လူတိုင္းမွာ ရွိၾကပါတယ္။ ရင္႔က်က္မူ နဲ႔ မရင္႔က်က္တာ ပဲ ကြာပါလိမ္႔မယ္။ အလုပ္တစ္ခု လုပ္ေတာ့မယ္ ဆိုရင္ မလုပ္ခင္ မိမိရဲ့ ရွိသေလာက္ အသိဥာဏ္နွင္႔ စဥ္စားပါ ဆင္ျခင္ပါ ဆံုးျဖတ္ပါ။အလုပ္တစ္ခုကို အသိဥာဏ္နဲ႔ ယွဥ္ျပီး လုပ္မယ္ဆိုရင္ အမွားရွိမယ္ ဆိုရင္ေတာင္ အဲဒီအမွား ဟာ လြယ္လြယ္ ကူကူ နဲ႔ ျပန္လည္ ျပဳျပင္လို႔ ရမွာပါ။ အသိဥာဏ္မပါတဲ႔ အလုပ္ဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ေအာင္ျမင္မွာ မဟုတ္သလို႔ မွားျပီးရင္လည္း ျပန္လည္ ျပဳျပင္လို႔ ရလိမ့္မွာ မဟုတ္ပါဘူး၊
အဲဒီေနရာမွာ စာေရးသူ ေျပာစရာ တစ္ခုရွိပါတယ္။ ယခုလို ေခတ္ၾကီးထဲမွာ လူၾကီး လူငယ္ စာရိတၱပိုင္းဆိုင္ရာေတြ ေကာင္းၾကဖို႔ လုိအပ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင္႔ လူငယ္ေတြပါ။ လူၾကီးေတြက တေျဖးေျဖးနဲ႔ ေနာက္ကို ေရာက္သြားျပီး လူငယ္ေတြက ေရွ႔ကို တက္လာၾကလို႔ပါပဲ။တိုင္းျပည္တိုးတက္ဖို႔ ဆိုတာ လူၾကီးေတြ ထက္ လူငယ္ေတြက ပိုျပီးအေရးၾကီးပါတယ္။ ေရွ႔ကို ဆက္တက္သြားဖို႔ရန္ လူၾကီးေတြထံကေန အသိဥာဏ္ကို လူငယ္ေတြက အတုယူတက္ဖို႔ ရန္လိုအပ္ပါတယ္။ ဒါဆို လူၾကီးေတြက လူငယ္ေတြ ရဲ့ စံျပ ျဖစ္မေနသင္႔ဘူးလား။သူေဌးသူၾကြယ္ျဖစ္ရံုမွ် လူ႕အဆင္အတန္း ျမင္႔သူ။ လူစဥ္မီသူ မဟုတ္ပါဘူး။ စိတ္ေနသေဘာထား ျမင္႔မွသာ လူျမင္႔၏။ လူစဥ္မီ၏။ ေရႊေငြေပါတိုင္း ၊ အသက္ၾကီးတိုင္း လူၾကီးမဟုတ္၊ စိတ္ေန သေဘာထားၾကီးျပီး စာရိတၱေကာင္းမြန္မွသာ လူၾကီးျဖစ္မည္၊ လူၾကီးဟု ေခၚပါသည္။။ ဒါမွ လည္း လူငယ္ေတြက အတုယူစရာ ျဖစ္မွာေပါ့။ေသလွ်င္ျပီးစတမ္း ဝါဒ ထြန္းကားေလသမွ် ကမၻာၾကီးမွာ စာရိတၱ ပ်က္ျပားမႈေတြ ေပ်ာက္နိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူုး။လူငယ္ေတြကလည္း စာရိတၱ ပိုင္းမွာ ေကာင္းေအာင္ ၾကိဳးစားၾကပါ။ စာရိတၱမေကာင္းရင္ တစ္ဘဝလံုး သံုးလို႔ မရေတာ့ပါဘူး။ စာရိတၱဆိုတဲ႔ အပိုင္းကို စတင္က်င္႔သံုးေတာ့ မယ္ဆိုရင္ တစ္ဦးနွင္႔ တစ္ဦး ဆက္ဆံတဲ႔ေနရာမွာ ဦးေလး အရြယ္ဆို ဦးေလး။ အေဒၚ အရြယ္ဆို အေဒၚ။ နွစ္မ အရြယ္ဆို နွစ္မ။ အစ္ကိုယ္ အရြယ္ဆို အစ္ကို။ အဖိုးအရြယ္ဆို အဖိုး ဒီလို ဆက္ဆံရမယ္။အမ်ိဳးသားေတြကလည္း အမ်ိဳးသမီးေတြကို နွစ္မအရင္း ဆက္ဆံသလို . မိမိ မိခင္ကို ဆက္ဆံသလို ေျပာရမယ္ ဆိုရမယ္ ေတြးရမယ္။ အမ်ိဳးသမီးေတြလည္း အမ်ိဳးသားေတြ အေပၚမွာ ဒီလိုပဲ ျပဳမႈ ဆက္ဆံရမယ္။ငါ႕ရဲ့စိတ္က မေကာင္းတာကို လုပ္ခ်င္ျပီး ေျပာခ်င္ျပီး ဆိုရင္ ေလာေလာဆယ္ အိမ္မွာ ရွိတဲ႔ ညီမေတြ အစ္မေတြကို ျပန္လည္ ျမင္ေယာင္ၾကည့္လုိက္ပါ။ လက္ခုပ္ဆိုတာ နွစ္ဘက္တီးမွ ျမည္တယ္ ဆိုေပမယ္႔ လက္တစ္ဘက္က တီးခ်င္စိတ္မရွိရင္ အဲဒီလက္ခုပ္သံ ဟာ ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။အမ်ိဳးသမီးေတြ ဘက္ကလည္း အိေျႏၵေရ သိကၡာရွိတာ အင္မတန္မွ ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ အတြင္းက ရိုးသားတဲ႔ စိတ္ဓါတ္လည္း ရွိရမယ္ေနာ္။ စိတ္ဓါတ္မွ မေကာင္းရင္ ဘယ္ေလာက္ပဲ အိေျႏၵေရ သိကၡာရွိရွိ အဲဒီအမ်ိဳးသမီးက ၾကီးအာသီးလို အျပင္က လွပျပီး အထည္းက မည္းညစ္ေနသလို ျဖစ္ေနမွာပါ။ တစ္ခုေလာက္ ေမးခ်င္ပါတယ္။

ညီမငယ္တို႔ ယခုလို အလွျပင္တာ

ဝတ္စားဆင္ယင္ ထားတာေတြဟာ

ကိုယ္႔အတြက္လား။ သူ မ်ားအတြက္လား။

ကိုယ္႔အတြက္ ဆိုရင္ ကိစၥ မရွိေပမယ္႔

သူမ်ားအတြက္ ဆိုရင္

ကိုယ္ဟာ သူမ်ားအသံုးခ်ခံ ပစၥည္း တစ္ခုလို

ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္ေနာ္။

အဆင္မသင္႔ရင္ ဒုကၡေတာင္ေတြ႔နိုင္တယ္

တစ္ခါတစ္ေလ ကိုယ္႔ရဲ့ ဝတ္စား ဆင္ယင္မႈဟာ

ကိုယ္႔ကို ျပန္လည္ ဒုကၡေပးတက္တယ္

သတိထားၾကပါ ညီမငယ္တို႔

အမ်ိဳးသားေတြ လက္ခုပ္တစ္ဘက္တီး ခ်င္ေလာက္ေအာင္ စည္းကမ္းမဲ႔တဲ႔ အျပဳအမႈ အေျပာအဆို အေနအထုိင္ ကို ဆင္ေျခပါ။ မိမိဘက္က စည္းကမ္းရွိတဲဲဲ႔ အေနအထိုင္ အျပဳအမႈ အေျပာအဆို ဆိုတဲ႔ လက္ခုပ္တစ္ဖတ္သာ ရွိရင္ အမ်ိဳးသားေတြဘက္က ဘယ္ေလာက္ပဲ လက္ခုပ္ တီးခ်င္ပါေစ အဲဒီလက္ခုပ္သံ ဘယ္ေတာ႔မွ ျဖစ္လာလိမ့္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ညီငယ္ေတြကလည္း ညီမငယ္တို႔ကို ျမင္တဲ႔ အခါ၊ ေတြ႔တဲ႔ အခါ မိမိညီမငယ္ေလး တစ္ေယာက္၊ အစ္မတစ္ေယာက္ကို ျပဳမႈဆံဆက္သလို ရိုးရိုးသားသား နဲ႔ ဆက္ဆံပါ ေျပာဆိုပါ။ ညီမငယ္တို႔ လည္း ဒီလိုပဲ ဆက္ဆံရမယ္ေနာ္။

ဆရာတင္မွားလို႔ အေပါင္းအသင္းမွားလို႔ အိမ္ေထာင္ျပဳမွားလို႔ စတဲ႔

အမွားေပါင္းမ်ားစြာဟာ ဗဟုသုတမရွိလို႔။ အခ်ိန္ယူ မေလ႔လာ မစူးစမ္းလို႔

ရလာတဲ႔ ဒဏ္ခ်က္ေတြပါ။ တစ္ခုခု လုပ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ အခ်ိန္ယူျပီး

မိမိရဲ့ဥာဏ္နဲ႔ ေလ႔လာဆံုးျဖတ္ပါ။

ညီငယ္တို႔ ညီမငယ္တို႔တေတြဟာ အနာဂါတ္ရဲ့ မ်ိဳးေကာင္း မ်ိဳးသန္႔ေလးေတြပါ ။ မ်ိဳးေကာင္း မ်ိဳးသန္႔ဆိုတာ အခ်ိန္မတန္ခင္ မေၾကြရဘူး။ ေလဒဏ္၊ မိုးဒဏ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ ၾကမ္းတမ္းပါေစ ၾကံံ႕ၾကံ႕ခံနိုင္ရမယ္။ရာသီဥတု ဒဏ္ကို မွ မခံနိုင္ပဲ ေစာေစာ ေၾကြသြားမယ္ ဆိုရင္ ဘယ္ေတာ့မွ မ်ိဳးေကာင္းမ်ိဳးသန္႔ ဆိုတဲ႔ မ်ိဳးေစ႔ ျဖစ္မလာပဲ။ မိုးဒဏ္ ေလဒဏ္ ေတြရဲ့ၾကားထဲမွာ ေနရာအနွံ႔ေမ်ာ ပါေနျပီး ဘယ္ေနမွ အသံုးဝင္မွာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ကဲ ညီငယ္ ညီမငယ္တို႔ ဘယ္လို ျဖစ္ခ်င္ၾကသလဲ ဆိုတာ ေတာ့ မိမိဘာသာ စဥ္စားပါ။ စာရိတၱဆိုတာ တကယ္ေတာ့ အသိပါ။ အသိေပၚမွာ မူတည္ျပီး က်င္႔ရတာပါ။သစ္ပင္တစ္ပင္ကို ၾကည့္တဲ႔အခါ အျမစ္ပိုင္း။ ပင္စည္ပိုင္း။ အကိုင္းအခတ္ပိုင္း ဆိုျပီး သံုးပိုင္း ပါဝင္ပါတယ္။ လူဘဝမွာလည္း ကိုယ္က်င္႔တရားပိုင္း။ အသိပညာပိုင္းနဲ႔ အတက္ပညာပိုင္း။ ရာထူးဂုဏ္သိန္ စည္းစိမ္ဥစၥာပိုင္း ဆိုျပီး သံုးပိုင္းရွိပါတယ္။သစ္ပင္တစ္ပင္မွာ အျမစ္ပိုင္းသာ ပ်က္စီးသြားမယ္ဆိုရင္ က်န္တဲ႔ ပင္စည္ပိုင္းနဲ႔ အကိုင္းအခတ္ပိုင္းတို႔ဟာ ဘာမွ် သံုးမက်တဲ ထင္းေျခာက္ေတြပဲ ျဖစ္သြားမွာပါ။ အဲဒီအတိုင္းပဲ လူဘဝမွာလည္း

ကိုယ္က်င္႔တရားပိုင္း ပ်က္စီးသြားပါက

က်န္တဲ႔ အသိပညာနွင္႔ အတက္ပညာပိုင္း

ရာထုူးဂုဏ္သိန္ စည္းစိမ္ ဥစၥာပိုင္းေတြဟာ

အလြန္ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ႔

ေလာက္ကရဲ့ အဆိပ္မ်ားသာ ျဖစ္လာေတာ့မွာ။

ညီငယ္ ညီငယ္တို႔ ေလာကရဲ့ အဆိပ္ေတြ ျဖစ္ခ်င္ၾကသလား။ စာေရးသူ ဆႏၵအမွန္ကေတာ့ အရြယ္မေရာက္ခင္ မေၾကြေစခ်င္ပါဘူး။ မႏြမ္းေစခ်င္ဘူး။ အရြယ္ေရာက္လာတဲ႔ အထိ အ ကိုင္းအခတ္ အလက္ေတြ ေဝေဝဆာဆာ နဲ႔ တင္႔တင္႔ တယ္တယ္ ဘဝကို ျမင္ခ်င္ပါတယ္။ကာမ တရားဆိုတာ ခုေခတ္ လူငယ္ လူရြယ္ေတြ ၾကားထဲမွာ ေခတ္စားေနပါတယ္။ အဲဒီၤအတြက္ေၾကာင့္ပဲ စာရိတၱ ပို္င္းဆိုင္ရာေတြ ဆိုးရြားစြာ ပ်က္ဆီးေနၾကတာ။ အားလံုး အသိပါ။ဒီေတာ့ ေနာက္ကာလရဲ့ တန္းဖိုးၾကီးတဲ႔ ရတနာေလးမ်ား ျဖစ္ၾကတဲ႔ ညီငယ္ ညီမငယ္တို႔ မိမိ တို႔ရဲ့ အက်င္႔သိကၡာပိုင္းကို ကိုယ္စီကိုယ္ငွ အျမဲတန္း ေစာင့္ထိမ္းကာကြယ္ သြားၾကရမယ္။မိမိရဲ့ ကိုယ္ပိုင္ အသိဥာဏ္ေလးေတြနဲ႔ ေစာင္႔သိၾကမယ္ဆိုရင္ ဘယ္လို ဒုကၡေတြမွ ေတြ႔လာစရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။ မေစာင္႔ထိမ္းနိုင္ဘူးဆိုရင္ မ်ိဳမိတဲ႔ ငါးပမာ ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္။

ကာမသုခရဲ့ေနာက္မွာ လက္စမသတ္နိုင္တဲ႔

ကာမ ဒုကၡေတြ ရွိတယ္။

ငါးစာကိုသာျမင္ျပီး

ငါးမွ်ားခ်ိတ္ကို မျမင္ဘဲ

ငါးမွ်ားခ်ိတ္ကို မ်ိဳမိတဲ႔ ငါးလို

ဒုကၡေရာက္တယ္တယ္
ညီငယ္ ညီမငယ္တို႔ သတိထားၾကပါ။

ဒါေၾကာင့္ သတိဆိုတာလည္း မေမ႔ပါနဲ႔။ သတိကို ပညာနဲ႔ၾကည့္ရမယ္။ သတိ ဟာ ဘဝမွာ အလြန္အေရးၾကီးပါတယ္။ ေသးနုပ္တဲ႔ ကိစၥပင္ျဖစ္ေစ။ သတိလက္လြတ္ လုပ္ကိုင္မိရင္ ဆိုးက်ိဳးေပးတက္တယ္။အခ်ိဳ႕ အမွတ္မထင္ ခဏေလးမွ် ျပဳလိုက္မိသျဖင္႔ အသက္ကို ထိခိုက္နိုင္ျခင္း။ အရွက္ကို ထိခိုက္နိုင္ျခင္း နဲ႔ မိမိေၾကာင့္ အမ်ားဒုကၡေရာက္ျခင္းတို႔ ျဖစ္နိုင္တယ္။သတိကို သတိနဲ႔ ထိန္းေပးရမယ္။ သတိထားမွ သတိရွိနိုင္မယ္။ သတိ မထားပဲ ေမ႔ေမ႔ေလ်ာ႔ေလ်ာ႔ ေနထိုင္ လုပ္ကိုင္ ျပဳမႈ ဆက္ဆံ ေျပာဆိုမယ္ဆိုရင္ေတာ့ တစ္ခ်ိန္မွာ သတိမမႈတဲ႔ အျပစ္ကို ျပန္လည္ ခံရမွာျဖစ္တယ္။

နွလံုးသားက ေတာင္းဆိုတိုင္း

ဦးေနွာက္က အလိုလိုက္ရင္

ျပင္မရေအာင္ မွားတက္တယ္။

တစ္ခဏသုခကို သည္းခံလိုက္ပါ

မေရမတြက္နိုင္တဲ႔ ဒုကၡေတြကို

ကာကြယ္ျပီးသား ျဖစ္သြားပါလိမ္႔မယ္။
သတၱဝါေတြ ဒုကၡေရာက္တယ္ဆိုတာ

တစ္ခဏသုခကို သီးမခံနိုင္ၾကလိုပါပဲ။
သင္ဓုန္းဓားသြားေပၚမွာ ေပက်ံေနတဲ႔ ပ်ားရည္ကို

တစ္ခဏ လွ်က္မိလိုက္တာနဲ႔

တစ္သက္လံုး လွ်ာျပတ္တဲ႔ ဒုကၡ ေရာက္ရသလို

တစ္ခဏသုခကို သည္းမခံနိုင္ရင္

ဒုကၡကို တစ္သက္လံုး ေက်ာပိုးထားရမယ္ဆိုတာ

အခ်ိန္မလြန္ခင္

ဆင္ျခင္ စဥ္စား သည္းခံလိုက္ပါ။

ေအာင္၊ နိုင္ရင္ အက်ိဳးရွိ ဆိုတဲ႔ စကားကို ေရွးပညာရွိ စာရိတၱေကာင္းခဲ႔ၾကတဲ႔ လူၾကီးေတြက အလကားထားခဲ႔ ၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။

Ability may get you to the top, but it takes character to keep you there.

ကိုယ္စြမ္း ကိုယ္စက သင္႔အား

ထိပ္ဆံုးသို႔ ေရာက္ရွိေစနိုင္တယ္။ သို႔ရာတြင္ အက်င္႔စာရိတၱကသာလွ်င္သင္႔အား ထိပ္ဆံုး၌ ဆက္လက္တည္ျမဲ ေစနိုင္ပါသည္။

ကဲ အားလံုးက်မ္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။စာဖတ္သူတို႔ ရင္ထဲမွာ တစ္ခုခု မ်ားက်န္ခဲ႔ရင္ စာေရးက်ိဳးနပ္ပါသည္။

အရွင္ပညာနႏၵ- M.A (ေမာင္ျငိမ္းခ်မ္းေလး)